'Zo roep ik (...) u op (...) u te beijveren om de eenheid van de Geest te bewaren door de band van de vrede.'
Efeze 4:1,3
Momenteel denk ik erover om de komende maanden de preekstof te putten uit de Efezebrief. Ik denk aan deze brief vanwege de aandacht in dit schrijven voor de gemeente. En het zal dé uitdaging zijn voor de komende tijd om weer opnieuw te Ieren om samen gemeente te zijn. Misschien zijn wij dat een beetje verleerd de voorbije tijd. Het plan van God met de gemeente is hét centrale onderwerp van deze brief (de brief leest trouwens niet als de krant, het kost inspanning om te begrijpen wat de apostel zegt). De eerste drie hoofdstukken zijn meer leerstellig, de laatste drie meer praktisch. Paulus begint bij God en Zijn plan met Zijn gemeente en wat Hij tot stand heeft gebracht in de Heere Jezus. Het komt ongeveer hier op neer: God vormde een gemeente rond Christus om een proeftuin te zijn van het leven op de nieuwe aarde. Om een voorbode te vormen van de nieuwe mensheid. Een mensheid die niet langer verscheurd is en niet langer gebonden is door demonen, maar vrij is, één is en verbonden is in liefde. Dat maken wij niet. Dat heeft God gemaakt in Christus. Hij is onze vrede. Christus verzoent ons met God en met elkaar. De Heilige Geest verbindt ons met Christus. Het is nodig dat wij allemaal die persoonlijke band met Christus kennen. (11 t/m 10). In Christus ontvangen wij dan ook een band met elkaar. In onze ene Heere zijn wij één. Dat is een gegeven ei. Het is vervolgens (!) een opgave om die eenheid te bewaren (4:1). Daarvoor hebben wij vooral veel geduld, nederigheid en verdraagzaamheid nodig.
Het is Gods plan dat Zijn gemeente een toonbeeld zal zijn in deze wereld van Christus en Zijn macht, genade, liefde en heiligheid. Als je dit op je in laat werken en je bedenkt dan dat er talloze kerken zijn, die min of meer los van elkaar opereren, ligt hier dan niet een hoop zonde? Maar wij zien dat niet meer als zonde. Wij vergelijken de verdeeldheid in de Kerk door te zeggen dat er dan toch maar één lichaam van Christus is (en dat is dan een abstracte, theoretische grootheid) terwijl we niet eens aan één Tafel kunnen aanzitten. Hoe bestaat het?
Je merkt als je deze boef leest dat Paulus verrukt is over Gods plan met de gemeente. Af en toe raakt hij bijna in vervoering. Hij verlangt ernaar dat wij Gods plan met de gemeente begrijpen. Hij bidt God om de bewaring en groei van de gemeente (hele stukken in de boef zijn opgeschreven gebeden voor de gemeente). Omdat de kerk Gods zaak is zal zij voor ons een gebedszaak zijn. Deze brief moedigt ons aan om na de lockdown weer uit onze cocon te kruipen en om weer gestalte te geven aan wat wij in Christus zijn: Het lichaam van Christus.
Datum: Juli 2021