Het tijdstip van mijn losgemaakt worden is aanstaande. lk heb de goede strijd gestreden. Verder is voor mij weggelegd de krans van de rechtvaardigheid.' (2 Timothes 4:6-8)
In de Sint Jan in Gouda zijn oude altaarstukken (schilderijen) uit de 16e eeuw tentoongesteld. Op één van die altaarstukken zie je de terechtstelling van Petrus en Paulus. Het is niet fijn om naar te kijken, een afschuwelijk tafereel. Je ziet Petrus op zijn kop aan een kruis hangen. Van Paulus zie je een romp op straat liggen, ernaast een afgehouwen (en afgeleefd) hoofd. Zo zijn zij volgens de overlevering gestorven, een gruwelijke, mensonterende dood. De regels boven deze meditatie schreef Paulus kort voor zijn executie. Als je dat schilderij ziet en dan deze regels leest dan kan het contrast bijna niet groter. Op het schilderij lijkt Paulus de grote verliezer, het willoze slachtoffer, een man met een gruwelijk levenseinde. Maar naar eigen zeggen, liggen de zaken heel anders. De apostel spreekt van zijn overwinning, van het vrijwillig geven van zijn leven als een plengoffer voor de Heere en van een heerlijke toekomst die hem wachtte. Groter kan het contrast bijna niet. Dit is het contrast tussen wat wij zien en wat wij geloven. Wij kunnen van de apostel leren om niet te leven bij wat wij zien, maar bij wat de Heere ons beloofd in Zijn Woord. Wie de verschijning van de Heere Jezus heeft lief gekregen (mag u, mag jij dit ook zeggen?) mag weten: De dood is voor mij niet het laatste. Als ik sterf, word ik 'losgemaakt'. Zoals een schip dat uitvaart wordt losgemaakt van de wal. Dat schip gaat niet naar de kelder. Het gaat op weg naar een nieuwe bestemming, een andere oever, naar de kust van de eeuwigheid. Als we net als Paulus de goede strijd mochten strijden (onder Koning Jezus, voor de uitbreiding van Zijn Rijk, tégen de vijanden van vlees duivel en wereld), dan wacht ons een prijs: 'de krans van de rechtvaardigheid'. Paulus was daar voor zichzelf heel zeker van. Dit 'is voor mij weggelegd' zegt hij. Dat klinkt bijna pedant. Hoe wist hij dat zo zeker? Meende hij daar recht op te hebben? Ja, zo zou je dat wel kunnen zeggen. Maar dan wel een 'genade-recht.' Hij had dit niet verdiend. Jezus heeft dit verdiend. Omdat Jezus in Zijn leven volmaakt de wil van God heeft gedaan. Omdat Jezus voor de zonde van de wereld heeft geboet. En Paulus was door het geloof in Christus. Hij deelde daarom in Jezus' verdiensten. Daar twijfelde hij niet aan. Dat hoeft u ook niet te doen als u in Christus bent. Wat een heerlijk vooruitzicht heb je dan. Houd dat maar voor ogen. Niet wat je ziet. Dat is niet hoopgevend. Maar wat de Heere ons beloofd heeft in Zijn zeer betrouwbare Woord. Dat is onze hoop.
Datum: Oktober 2022